bir şehir...
kendi sokağını kaybederken
toprak bütünlüğü zaptedilmiş çocuklara sahip çık
beni yersiz bırak
ten tene değerse samimîyet arz eder
sen etme

adım: adım-adım çekilirken zihninden
malta da volta kesilir gidişlerim...
tezahür eden ne varsa aynada
suretimi iliştirdiğim kimlikte betimlerim sıfatını
bende-görmek seni bölmek beni
meczup bir başa çeker bizi
sen çekme
sen...
sen bana bakma sevgili
anlamsızlaştırmak adına
ne varsa serde / cümlesi bende

ben...
eteğinde taş biriktiren kadınlardan öğrendim sevmeyi
sövmeyi anamın suskunluklarından
öpmeyi: en olmadık yerinden bir güzeli,
şehvet teşkil eden şarkılardan öğrendim

bilirim
topluma sirayet eden sözler susulmaz aynı ağızdan
sen sus
sen...
sen bana bakma sevgili
ben sana sövmüş olurum

yakasına yapışmış derd-i illeti,
sevda olanlar çeker kasveti
beni bırak
geceyi sessiz, gülü susuz bırakma...