1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
820
Okunma
Masa üstünde kağıt kalem
Yalnızlığı ve ben
Umut adını verdiği deniz
Bir son bahar gününde doğmuşum
Hatırlıyormuş
Islakmış, yapış yapışmış tenim.
Annemin umuda değen sesi
Diyormuş ki o benim.
İnsanoğlu bilinmez ne kadardır cüssesi
Oysa hayat
Masmavi bir gökyüzü ve ertesi
Bir fidan görürmüş onda
düşsel bir varoluş.
onun için ayrılık
Umuda sıkan silahın,
Son kurşunuymuş
Burhan GÜNGÖR
5.0
100% (3)
Cevap Yaz