travmatize edilmiş döllenmelerin her kasılışında
bir aşk daha ölü doğacaktır prematüreleşmiş hüznün enkazlarında
zaman ki baş ucumuzda ağlarken
ölü doğacak masumiyet,
ölü doğacak kardelen kardeşliği




taşa yazılacak canımız, kanımızın eksildiği yerden
masal olacak öyküsünde renklerinden sürgün tüm şekerler
ve gözlerinden pare pare döküldükçe anaların kınaları
her renkten, ırktan, mezhepten “nenni bebek nenni”
düş fısıltılarıyla bir kuzu daha uyutulacak mahşere




İpine dolandıkça,
rüzgarını kaçıran bir uçurtma olacak yaşam
denizine kavuşamayan nehir olacak içimize akıtamadığımız akıntılar
ip mi yorgun, rüzgar mı solgun asla bilinemeyecek
ve yosunlaşmış mavisinden batık yemiş olacak uçurtmalar




sek içmek lazım geceyi
günahlarımıza bir muson seçmeden zakkum ekmek lazım göğümüze
belki de bir dua, bir kıyamet, bir melek seçmek lazım tanrısı resmedilmemiş
kim bilir... belki de,
damıtılamayan her gözyaşımızı yine, yeniden içmek lazım sessizce….










ilhanaşıcınisanikibinonsekiz