AĞLAMA ANNEM


Ağlama annem, sen ağlama olur mu!
Gözlerinden yaş düşmesin.
Sessiz haykırışlar dökülmesin;
O yorgun gözlerinden...


Ağlama ,sen üzülme diye ben,
Yaralarımı kanatmadım.
Gözyaşlarımı içime akıttım;
Ağlayamadım!!!


Tek bir damla yaş akıtamadım,
Gözlerimden...
İlaç olabildim mi dersen yaralarına,
Hayır!!!


Senin yerine de ağladım annem.
Senin için de yaralandım.
Annem, iki kişilik ağladım ben.
İki kişilik yandım.


Bir tutam gözyaşı aldım,
Bir tutam yara,
Bir hüzünlü gülüş,
Ama hep kanadım annem!!!


Bilir misin ki annem?
Hayat heybesinde acıları taşıdım.
Attıkça heybeme taşıyamadım!
Yüreğim bile fazla geldi!!!


Çünkü annem çünkü!
Bitmez istekleri vardı onun,
Bilirsin, sende kadındın annem,
Yürek yangınlarını...


Ağlama annem, sen ağlama olur mu!
Ben giderken bile ağlama!
Taşıyamadı de, bu hayatı kaldıramadı,
Küçücük yüreği hiç büyümedi de!!!


Demet AKYÜREK