1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1049
Okunma
Keçeli kalemle boyanmış bir çocuk resminin içinde sürüyor hayatım.
Kimi yerlerim koyu, kimisi açık, kimisi yarım,
Çizgiden gövdemle sanırsınız dünyada sade ben varım.
Bacası tüten bir evim var, boyadan da olsa,
Yarısı boyanmış bir resimim, tamamlanmalıyım oysa.
Bilemem çizerim ne zaman yırtar beni,
Ya da ne zaman kapısına asar.
Yerlere atar da üstüme kaç ayak basar.
Küçük çizerimin insafına kalmışım,
Bir bakmışsınız çöp kovasında yerimi almışım.
Keçeli kalemle boyanmışım.
Sıkılmış, ağaçlarımın çizeri, karalayıvermiş ince bedenimi,
Tam kalbimden geçmiş gri bir çizgi.
Karalanmışım,
Kim bilir belki, yaralanmışım…
5.0
100% (2)
Cevap Yaz