şimdi sessizlikle oturmuş sana yazıyorum
yanımda bir bardak hasret
kalbimde sonsuzluk
dilimde aşkının ızdırabı var kalbimden çıkanları yansıtan
şimdi ben bir kenara çekilmelerimle yaşıyorum
herkesten uzaklaşışlarımla
şimdi ben sensizliği yaşıyorum doya doya
yokluğunu içiyorum kana kana
şimdi ben ağlıyorum hasretinden yana yana
öyle zorki seni ayrılıklarla yazmak
kalemim kan damlıyor
gece yarıları kabuslarımlarımın sebebini bile soramıyorum kendime
biliyorum çünkü bu halim nedendir diye
keşkelerin içine düşmüşüm
çektiğim ahlarda boğuluyorum
şimdi ben sensizim
nefes alıyorum ama emin ol yaşamıyorum
hiç bir şarkının hiç bir nakaratı anlatmıyor beni sanki
hiç bir şiirim ısıtmıyor içimi
anlamsızlaştım sensizlikten
şimdi ben birlikte oturduğumuz balkondayım
sigarmı yaktım sana yazıyorum
dürüstlüklerimin kayboluşunun sebebi bile değil umrumda
gerçekten gülemiyorum
hazin bir şeyler yazmak geliyor içimden
okuyanımmı var yazamıyorum
sen gittin gideli ben nefes dahi alamıyorum
aynalarımı kaldırdım evimden
kendimi dahi görmek istemiyorum
işte öyle muıtsuzum
nekadarmı
yerin göğü kadar