Yanımda acı izlerin adımları
Bir bir sayılıyordu,
Dört etrafımız deli dumanlarla
Kuşatılıyordu,
Vazgeçemediğimiz
Sevgi limanları karartılıyordu,
Yalnızlığım günün her anında
Adını sayıklıyordu.

Artık yaşlı gözlerimle
Yeniden umuda dadandım,
Acının tüm renklerini susarak
Yüreğime boyadım,
Yollar ne kadar buzlu olsa da
Ortasından yürüdüm,
Gökyüzü eşliğinde severken bile
Delice üşüdüm.

Gülümsemeyi becerebilmek için
Nedenler varken,
Gizli gözyaşları ardında
Kalıcı hüzünler taşırken,
Hayatın değeri
Gerçek yaşamda yansıtılmazken,
Kendi iç dünyasında nefeslenen
Nice insanlar tanıdım.

Bu sabah
Neden bu kadar dağınıksın dediler,
İçimdeki yediveren umutlarımı
Zehirlediler,
Bakışlarıyla bedenleri üşüten
Soğuk bahar gibiydiler,
Ömrümün her karesinde
Sevgime hayat verenler.

Mehmet Öksüz