BE DELİ GÖNÜL
Deli gönlüm dem aldı uslan desem zor gelir.
Yaşlandın artık otur desem bana ar gelir.
Düşünür sevdaları yüreğine har gelir.
Seninde yaprakların soldu be deli gönül.

Umman’ları kulaçla aşardın bir zamanlar.
Her gün bir macera yaşardın bir zamanlar.
Bendine sığmaz idin taşardın bir zamanlar.
Seninde baharların doldu be deli gönül.

Dağları yalın ayak dolaşırda gelirdin.
Ne gündüzün var idi ne geceyi bilirdin.
Andıkça gençliğini ahh çekipte delirdin.
Seneler saçlarını yoldu be deli gönül.

Aklına gelirmiydi saçlarındaki aklar.
Yürek kocamaz korkma geçmişi iyi saklar.
Demezler mi bu yaşta seni teneşir paklar.
alnında çizgilerin oldu be deli gönül.

Şişeyi sek dikerdin nefes bile almazdın.
Dostların sofrasından asla geri kalmazdın.
Hayatı günlük yaşar hülyalara dalmazdın.
Hani yaşlanmaz idin noldu be deli gönül.

Hadi otur karşıma anlat mazimi bana.
Kışlarımı ertele anlat yazımı bana.
Tellerini tazele getir sazımı bana.
Bir zamanlar mutluluk boldu be deli gönül.

Hiç yalnızlık çekmezdin yarenin boldu senin.
Artık sonuna geldin güllerin soldu senin.
Yalnızlık gecelerde yoldaşın oldu senin.
Dostların birer kanat koldu be deli gönül.
26/3/2018. H. Işık