yaz meltemi esti kuzeyden
kermeraltında imbatlı bir çay saati
pupayelkendi gemilerimiz
poyraz fırtınaya çevirdi
bizi ithakaya götürecek nerede o gemi
İzmir gibi sevdim seni bağışla

yıkılmaz tunçtan çevriliydi kalelerimiz
dev bir ahtapottu ayrılıklar ateşli uykularımızı saran
ölüm uçurumlarında o sevda kutsal bir troyayı yerle bir etmişti hani
sen ithakaya ulaşacaktın tunç kargılar elinde
avlularda bekleyen kanatlı sözlerle
bizi ithakaya götürecek nerede o gemi
İzmir gibi sevdim seni bağışla


demir zincirler bağlasalar ellerime
kör uçurumlardan atsalar hayallerimi
yine de geleceğim sana
bu kalabalık şölenlerden çıkıp
tunç zırhlarımı toprağa gömüp
İzmir gibi sevdim seni bağışla


dönüş gününü yitiren odeussun ey sevgili
bir acı var içimde kocaman derin
yürek erdemlerine güvenip yola çıktığım
şölenler yarım şarap dolu tasın kırılmış

kuşlar uçar gün ışınları altında
işte burada taşkın talipleri sevdaların
gün ışıyor kemeraltında
uykular göz kapaklarına ağır mı geldi ey sevgili
uyandın işte tez gidişli pupayelken bir seviye
İzmir gibi sevdim seni bağışla


yaz meltemi esti kuzeyden
şölenler yarım kaldı poseidon
fırtınaya tutulmuş gemim alabora
nereye dönsem kah fildişi kah kehribar hayatlar
izmir gibi sevdim seni bağışla

Ömriye KARATAŞ
28.03.2018