Arnavut kaldırımında tuttu Arnavut inadın
İnan ki Kadıköy’deydik, tutturdun Bandırma diye
’’Seni sarhoş eden nedir’’ diye sorunca ey kadın
Kahkahayla cevap verdin ’’ Bir külah dondurma’’ diye

Delinmişti sanki gökler, bense çaresiz ve şaşkın
Bir taraftan yağan yağmur, öte yandan senin aşkın
’’Giy’’ deyip paltomu verdim, bilmem neydi o an kuşkun
’’Yapma’’ deyip ittin beni, ’’buseyi kondurma’’ diye

Dedim ’’suizan edersin vallahi de yanacaksın’’
’’Ben yanında olmaz isem çamurlara banacaksın’’
’’Haydi gel bize gidelim, üşüyorsun, donacaksın’’
’’Ben çocuk değilim’’ Dedin. Bağırdın ’’kandırma’’ diye

Ne zaman senle buluşsak yiyordun sen hep bu haltı
Yuvarladın sekiz bira, mideye doldurdun maltı
Bu yağmurda bakınırken sığınacak saçak altı
Kollarıma yapıştın sen ’’ara bir sundurma’’ diye

’’Bir yerlere gidelim de içelim’’ dedim sıcak çay
Sanki küfür ettim sana bir kızdın ki vay anam vay
Dedim dolmuşa binelim, ya da bak geldi tramvay
İnadın tuttu bir kere, bağırdın ’’ bindirme’’ diye

İtler güldü halimize, rezillik paçadan aktı
Biz yağmurda ıslanırken Arap kızı camdan baktı.
Geldi üç sokak çocuğu, kocaman bir ateş yaktı
Hemen çöktün yanlarına ’’Aman ha söndürme’’ Diye

Deli ettin inadınla bir türlü uslanmıyordun
Kollarımı açtım sana, sineme yaslanmıyordun.
Aptal aşık olan bendim, sen nebze ıslanmıyordun
El açtın yüce Allah’a yağmuru dindirme diye

İnen her damla yağmurla eriyordum erim erim
Birbirine karışmıştı yağmur suyu ile terim.
İsyan bayrağını açtım, dedim ’’böyle aşkı yerim.’’
Dalga geçtin o halimle ’’Ye ama sindirme’’ diye

Öptün ıslak bir kediyi, hırsımdan çıldıracaktım
Öfkemi kediden alıp tam ona saldıracaktım
Hayatımda belki ilk kez sana el kaldıracaktım
Bir ses geldi ötelerden ’’o eli indirme’’ diye

Ben bu aşkın esiriyken bilsen nasıl yordun beni
Kalem kıran yargıç gibi acımadan kırdın beni
Biliyordun zaafımı, can evimden vurdun beni
O türküyü tutturmuştun, hani ’’ Çift jandarma’’ diye