Öyle bir yere geliyor ki insan ;
Anlatamadıkları çığ oluyor,
Unutamıyor unutulacakları ,
Silemiyor içine işlenenleri,
Demeyin bana geçecek;
Geçmiyor.

Yazamıyor kalemim; benimle kırıldı,
Kokusu sanki içime kazındı ,
Kurşun yemiş gibiyim lakin düşmemeliyim
Kanıyorum ancak şifa mı beklemeliyim
Demeyin bana geçecek;
Geçmiyor.

Umutlarım çalınmış gibi biçareyim
Nereye baksam sanki onun gözlerindeyim,
Olmadığım bir şehirde , kendi cenazemdeyim
Kendimi avutmaya mecalim kalmadı,
Demeyin bana geçecek;
Geçmiyor.

Oldu bitti değil, gitti bitmedi benimki,
Dile kolay , emekti bizimkisi ,
Yabancıyım yalnızlık denilen şu sancıya ,
Yabancıyım onsuz gün doğuşuna,
Demeyin bana geçecek;
Geçmiyor.

El pençe dar düştüm mısralara,
Susmayı öğrendim yokluğunda ,
Unutkansın derdi , değilmişim
Ben onlu hiçbir şeyi silmemişim.
Demeyin bana geçecek;
Geçmiyor.

Bambaşkayım, bir ona aynı kaldım,
Herkes gitti Rabbime anlattım,
Bilir o , tek dayanağım o kaldı,
Yolun başında ağarmaya başladım
Demeyin bana geçecek;
Geçmiyor.

Sesini arıyorum ,
Aynı şehirde , aynı yürekte hasret çekiyorum,
Dert yanmaya utanıyor , tövbe ediyorum,
Tek bir umutla sadece bekliyorum
Demeyin bana geçecek;
Geçmiyor.

Mutlu insanlara bakıp ’amin’ diyorum
Anlamıyorlar tabi ne yokluk çekiyorum,
Herkes onu soruyor ,susuyorum.
Demeyin bana geçecek ;
Geçmiyor.

Onun acısını düşünüp sancı çekmek,
Kendini unutup , onu düşünmek niye ?
Anlamaz ki sevmeyen bilmez hiç olmayı
Susturun şu kalp taşımayanları!
Demeyin bana geçecek;
Geçmiyor.

Geçmiyor boğazımdan mutluluk,
Geçmiyor biraz heves , biraz umut.
Yol dikenli , ben acemi kanıyorum,
O yokken de , benimle biliyorum
Demeyin bana geçecek ;
Geçmiyor.