"Yıldız yıldız bir hayaldir hayat" der 
Her şafak vakti çarmıha gerilen karanlık....

Ve karanlığa sebep;

Güneșin doğușuna çok uzaktan bakan çocukları,
"kimiyle" yargılayan
Kokușmuș insanlık!...

Oysa hep aydınlık günler düşlerim ben,
Düșlerimde musmutlu çocuklar, bir de sen,
Rengarenk Gök yüzünden ruhuma inen,
Baharları düşlerim ben!
igde çiçeği kokan, umutlu baharları...

Sonra;
Sonra sen de Gittin!!!!

Ve ben,
Öksüz kalmıș çocukları gördüm düşümde,
dün gece!
Yarını dünden sayan Öksüz çocuklar...

Ellerinde bugünün kimsesizliği ile,
Önceki günün yalnızlığına bürünmüș,
sevgisiz, kayıp bir hiçliğin sokaklarında,
bastırılamamıș gri isyanlar dolu,
alaca boyalı sokak lambalarının altında,
Noktasız uzun cümleler kuran
Öksüz bırakılmıș masum çocuklar...

Uzun cümleler kuruyorum sana satır satır,
Ellerimden hafif, düșlerimden ağır,
Eğer gözlerin gözlerime değmezse,
Bu şehir kimsesiz,
ben yetim
ve çocuklar Öksüz kalır...