4
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
980
Okunma
Mutluluğun rengi ne kırmızı ne mavi.
Bir bakış bir sestir, mutluluğun rengi.
Mutluluğun rengi ne beyaz ne siyah.
Mutluluk, bil ki, gönlü arınmış bir seyyah.
Mutluluğun sesi, ne cümle ne sözcüktür.
Bu ses, tebessümlerdeki hoşnutluktur.
Kalbe akan güvendir, yakınlıktır, soluktur.
Sesi çıkmayıp öylece mutlu olan çoktur.
Mutluluğun çiçekleri, bağda bahçede.
Açar bize de elbet bir fırsatlar mevsimi.
Elinde değilse bile, yoktur bir bahane!
Her gün, mutlu etme fırsatı saklıdır gözlerinde...
Uyansın gözlerin diye güneş hizmet eder.
Işıklarını saçar, gölgeler yüzünü terk eder.
Her gün yeniden gelir bu fırsatlar treni,
“Boya(n)ma vaktidir” deyip çekip gider...
Zeynep Zuhal Kılınç
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz