0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
886
Okunma
Gün ışırken uyanmak vardı
derin bir uykunun dingin bedeniyle
selamlamak günü.
Atlayıp bir uyduya geçip atmosferden
’’ portakala benzer ’’
seyretmek vardı dünyayı.
uzamda her gün bir çiçek gibi açıyor evren
aklı yazalı çok oldu Kant’ın
çirkefe bulanmış ellerin
delik ceplerde işi ne?
Daralıyor
mutlu dünya düşü;
soğruluyor
zifir gecelerin ışığının dalga boyu.
beyaz yitiyor
her açla
her zamansız ölümle
kopuyor bir parça.
Daralıyor
mutlu dünya düşü;
tüm sazlar dem vuruyor aşktan
hala geniş dans pistleri.
düşüyor nesne
ne hoş onsuz özne.
beyaz yitiyor
her tokla
her zamanlı ölümle
kopuyor bir parça...
......
Yörünge de kimse yok
dönüyor dünya
kendi bildiğince.
(eskişehir mart-2007)
Mehmet Özsan
