ÇÖL UTANIR
Sen gittikten sonra burda kurudu bağlar dereler.
Haberini alamadım geçti aylar ve seneler.
Unuttu dünü bugünü yad ele gitti deseler.
Çimenler çiçekler kurur çöl utanır otacından.

Sordum yıldızlara aya ,sakladılar yüzlerini.
Döndüm yönümü güneşe ağlat dedi gözlerini.
Rüzgarlara el açmışım getirsin yar sözlerini.
Üzgün üzgün baksam güle bülbül susar utancından.

Çaresi yok bu hasretin ateş alıp bağrım yaksam.
Mecnun olup çöle çıksam seller gibi gözden aksam
Ferhat gibi azim ile başım alıp dağa çıksam
Bu sevdaya dayanamaz taşlar düşer yamacından

Adını söyleyemedim düğümlendi laf dilimde.
Bekledim mum ışığında güllerim kaldı elimde.
Dertlerimi tazeleme konuşmayım bu halimde.
Dilim yönünü şaşırır sözler sapar amacından.

Anlamama yardımcı ol söyle bileyim sadece.
El eldeyken yemin edip sonra gidişin bilmece.
Gitsen başka bir gönüle ağladım desen her gece.
Vadiler çöllere döner su çekilir akacından.

Nehir olmuştuk riyasız engel tanımaz akardık.
Biz ikimiz ayrılmazdık yüce dağlardan bakardık.
İki beden tek yürektik aynı sevdaya atardık.
Deseler ayrıldı yürekler kum ayrılır kayacından.
13/3/2018. H. Işık