Düşler barınağı olmuş artık mekanım
Hicranlı ömrümün bu mateminde
Hasrete yatan sevda bir türlü uyanmaz
Sabahlara karşı da geceler uyumaz...

Bu yüzdendir saçlar dağınık,umutlar karışık
Kalpten damlayan kanlar sinsice akarlar,
Deliler gibi ver yansın etsen de anlayamazlar
Dokundukça alev alır eflatun yangınlar...

Karanlığın misafir olduğu o saatlerde
Yüzün karşıma oturuyor, gülen gözlerinle
Rüzgar durur, esmeyi unutur bedenlerde
Eflatun yangınlar parlar ışığıyla yüreğimde...

Alevlenmiş duygular gök yüzüne hızla serpilir
Özlemlerin,aşkların, sanki son demi gelir
Vakit geç artık,dillenmeye zamanım kalmaz
Bağımlı ruhum eflatun yangınlara gelir...

Dağınık kalan yalnızlığım yuvalanmış içime,
Kah gülen gözler, kah ağlayan gülüşler
İşte her zaman farklı kişilikler, farklı hüzünler
Bazen de korkusuz tebessümlerde ümitler...