bir kuş kanatlansa
gözlerinin derinliklerinden gemiler çağırırım
ıssız rıhtımların kıyılarında yelkenler parçalanır
cüce afrika zencisi aşklar geçer rüyalarımdan
deniz kıyısında uyuyan bir masal anne
tekerleğini durdurmuş zaman
bugün hasat günüm
topladım ayrılıkların akşamını yasemin kokulu baharlara
kanatlarım sardı beni
şimdi uçma vakti kırlangıçların sancılı ağrılarına

Neşe kederden büyüktür Cibran


meyve dolu bir ağaç uzanıyor göğe
bir flüt ezgisi çocukluğun alev günleri
annelerin kalpleri sessizlik içinde
hayal baharlı umutlarında
arzularının derinliklerinde ince ağıtlar
alaca karanlığımızı aydınlatan masallarda mitsel bir boşluk
kuzey rüzgarları bahçemizi gözyaşı ile yıkadı
çırılçıplak bir yalnızlığı soyup ulaştık gölgelerine mevsimsiz gidişlerin

Neşe kederden büyüktür Cibran


şimdi sessiz anılarla
esrik bir bahçede
yalnız tapınakların günahlarını bağışlıyorum
bir servi ağacı misali elini tutmanın sıcaklığı
uzayan hasretler
vadilerde derin yokluğun
elini tutmanın sıcaklığı vadiler kadar derin
kalbinin kış bahçesine tohumları şefkatle ektim
yetişemedim sesinin kırılan dallarındaki neşeli kuşlara
neşe kederden büyüktür diyor cibran
üzgünüm yeşil bahar dalım
yetişemedim
kilitli kapıların çıplak ayaklı sevdalarına
sana ıssız limanlardan her geç kalışımda gökyüzüne bak

Neşe kederden büyüktür Cibran

Ömriye KARATAŞ
13.03.2018