yarıda kalmış aşkların başucunda kırık bir keman ezgisi
uğultulu arzular gemisinde salınıyor tan yelleriyle yelkenleri
bağışlanmayan kelimelerimsin vapurlar geçerken boğaziçinden
zakkumlu sularda acı arzulardan sabah şebnemlerine düşen sevgilim benim

güllerin sevinci bahar dallarına düşer
yolların uzamı bir kadının tenini okyaşayan hüzzam ayrılıklara
yazgısını sonbahar defterlerine yeniden çizen kırmızı kadın
çiçekler gibi seslenirsin baharlardan
aynalar önünde bıraktım seni kırlangıç ağrılarında
zakkumlu sularda acı arzulardan sabah şebnemlerine düşen sevgilim benim

akdenize giden şilepler içinde dudaklarına şiirler okudum
ulaştığım limanlarda dudaklarından buzlu kadehler gibi içtim seni
lodos sonrası sağanak bir yağmur
fırtına takvimlerinde kırlangıç çığlıkları
son güzde ağlıyor ağaçlar
avuçlarımda çürük bir ayva kokusu
hazan göçebe bir aşkın yalnız kapıları çalışı

bir tren penceresine gömüldü vedalar kenti istanbul
sığınıp uyusam kollarının boşluklarında
uyansam bir yaz akşamı koşullanmamış sevgilerin bahçelerinde
eflatun yalnızlıklarımda kırık bir keman ezgisİ
zakkumlu sulara düşüyor acılar

Ben hiç gitmedim gözlerindeki ürpertili yağmurlardan

Ömriye KARATAŞ
12.03.2018