O ruhundan üfledi, bir rüyaya başladık
Ölümsüzlük hırsıyla, kendimizi taşladık

Belli müddet yürüdük, ne var değecek kayda
Fazlası var azı yok, gördüğümüz hep fayda

Pay çıkarıp doğumdan, toprağa tohum ektik
Kibirlendik alemde, sandık sahibi tektik

Yürümek zor, yemek bol, istedik yerleşelim
Nimet dolu yeryüzü, çıkaralım, deşelim

Akıllıyız, güçlüyüz, kurduk bir çatı mekan
Bu alemde kralız, var mı bize yan bakan?

Karınlar tok, sırtı pek olunca insanoğlu
Kapıldı büyüklüğe, şeytan gibi dosdoğru

Savaş açtı kimisi, ölüme ve doğaya
Bilim dedi tek gerçek, yeneceklerdi güya

Kimi Allah diyerek, düştüler bataklığa
Yaradanı ararken, girdiler ortaklığa

Bilmez miydi Yaradan, yarattığı kulunu?
Geldi son bir uyarı, vahiy etti nurunu

Bilim Hak’ka hizmettir, anlarsan adabıyla
İlk emri bize "Oku", ama Rab’bin adıyla

Geçti bunun üstünden, bin yıldan daha fazla
Geldiğimiz son durum, derdimiz sade hazla

Doymak için avımız bitkiler, hayvanlardı
Doymadık, neslimizin katline kadar vardı

Böbürlenme ey gafil, gittim diyerek aya
Susuz bir çöl bulduğun, altı üstü taş, kaya

"Uçurdu" bilim bizi, ilerledik diyorsan
İlim, irfan nerede, ziyandayız ey insan?

Vardığın yer alemde bir adım bile etmez
Başlamazsan Rab’binle, nefesin sona yetmez

Ayaklar başa dönmüş, başlar ayak altında
Aşıklar dibe vurmuş, leşler saltanatında

Hak görecek hesabı, bari bir dua katın
Şimdi uyanmayanlar, sonsuza kadar yatın

Adaletin dergahı kurulmazsa dünyada
Bizden kıymetli olur, saman çöpü deryada

Asıl mevzu sevmekti. üstün zeka zannettik
Ne kötülük ettiysek, bizler bizlere ettik

Dönersek yine başa, hani malum elmayla
Tekrar yine batarız, bizler aynı kafayla

Koy kenara nefsini, biraz ruhunda dolaş
Kapımızda kıyamet, bizimle sarmaş dolaş...

Erkan Yücel