Ey can!
Şu fâni dünyada Imtihan seni sıkı sıkıya sardığında
Binbir zahmette bıraktığında
"Ah!" demeye mecalin bile kalmadığında
Asla ve asla yılmamalısın!
Yorulsan da, tükensen de
Sebepler dairesinde herşeyin bittiğini düşünsen de,
Karanlık tünellerde yol alsan da
Bir küheylan gibi koşmaktan çatlamaya dursanda,
Çaresizliğin en ücrâ köşesinde yitsen de
Tükendiğini hissedip yere yığılsan da,
Toprağı avuçlayıp hayâlen toprakla birleşsen de,
O toprağın avuçlarında değil de
Kendini onun avuçlarında hissetsen de,
Asla pes etmemelisin!
O an, sadece ve sadece "Kün" emrinin içine sığan
Yani; Yüce Rahman’ın bir "Ol!"demesine bakan
Olmazları olduran,
Herşeye gücü yeten Bir’e sığınmalısın!
Gücünü O’ndan almalısın,
Yüce Yaratıcının senin için dünyayı
Kendisi için de seni halkettiğini
Değerinin çok yüce olduğunu,
Seni asla bırakmayacağını
Daima koruduğunu ve kolladığını
Sana süpriz lütuflar hazırladığını asla unutmamalısın!
Hayat ışığını O’nun nurunda bulmalısın!
Dayanmalısın O yegâne güce
Bırakmamalısın O’nu
El aman demeli
Gazabından sonsuz rahmetine kaçmalısın!
Kahrı olana ama lütfu kahrından çok daha fazla olana
Rahmeti gazabını geçene
Çok esirgeyen ve çok bağışlayana..
Eğer Mevla’dan yardım istersen
Ve eğer kudretine nihâyet olmayan Kâdir i Zülcelal dilerse
İşte o zaman,
Yönünü Mevla’ya dönüp acziyetini hissettiğin işte o an,
Rahmet, sağnak sağnak yağar başından
Döktüğün gözyaşı nur olur
Söndürür cehennem nârını
Tıpkı ılgıt ılgıt esen bir rüzgâr gibi
Sarar sîneni cennetin esintileri
Dert, keder, elem, gider
Ruhun huzur dağına tırmanır
Gönlün selamet vadisinde dolaşır
Yüreğin cennetâsâ duygulara garkolur
Ve bir perde açılır
Bir perde daha ve bir perde daha..
İmtihanın boynunu büktüğü andan,
Perdenin aralandığı âna kadar geçen sürenin
Her bir sâlisesi altın, pırlanta, elmas olur
Cennete uzanan bir kaldırım taşı olur
Zahmet rahmete kalbolur
Zulmet ziyaya teslim olur
Sırlar hazinesi açılır
İnci, mercan, yakut herbir yere saçılır
Sabrının, teslimiyetinin, imânının gücü
Allah’a ilticanın mükafâtı bu dünyada esenlik
Ötelerde kurtuluş olur..
Yeter ki ey can,
Yeter ki sen Rabbim de!
Yeter ki aman Yarabbim de!
O zaman merhameti sonsuz olan yüce Mevla
Sana selâmetin en güzelini buldurur
Yeter ki ey can yeter ki sen O na sığın ve O ndan iste..
Ve işte o zaman Mevla
O mahsun gönlünü türlü türlü ihsanlarla, lütuflarla, nimetlerle doldurur..