her yürekte bir özlem yatar, güneş doğar ötesinde
kendime özgü bir dünya’mda hayal kurar yıldızlarım
fısıldayan nağmelerimdi, aşk kokluyor nefesinde
sen yanımdayken bile, büyük bir özlemle yanarım.

gönül birlikte yaşamayı ve yaşlanmayı istiyor
hayat bulanık bir çehreyle yüz vermiyor insana
kalbinin mihverindeyim, üstlendiğim en baş rol
sevgi dedim, aşk dedim ezberlettim ben sana.

ah almadan yaşamak zor, kolay değil herkese
birine yarim diyebilmek, büyük bir emek ister
insan vicdanıyla tanışıp , aşkı sevdayı öğrense
insanlık çıkar ortaya ki; insan başka ne ister ?

ne aklımı durdurdum ne hislerime gem vurdum
suskunluğumun kalabalığında imkansıza vuruldum
kalbim sevda bu dedi, beklentisiz kavuşamadan
sevmenin derin acısıydı , yaprak gibi savruldum.

kaybolmuştum gözlerinde seni sevdiğim geceler
sanki yıllar yılı beklediğim , bir aşkın düşüydü bu
kalbimde ılık bir rüzgar eser, dilim adını heceler
ay musallattı yıldızlara, bir mutluluk gülüşüydü bu

seni hep özlediğimden, gönlümü sarar her daim sızın
bir hasret ki; kavuruyor beni, çöktü üstüme acı hüzün
öyle zor ki ; hiç bir cümle anlatamaz dil çaresiz kalıyor
ek, durma ek sevinç tohumlarını, çiçek açsın her sözün

dilime söz geçiyor da kalbime dinletsen lafını
her gün gözüm yollarda, sevdim dediğim kadını
hasret yıktı omuzlarımı, aşk bile çıktı çileden
bende çaresizlik deminde, kalbime kazıdım adını.

yine hasretlik bir gecede, ağlıyordum düşlerime
derin acılar besledim yüreğimin tam orta yerine
yağmur, ah deli yağmur eşlik eder de gözyaşlarıma
biliyorum, insan ümitle yaşar da, yine kalır tek başına.

yusuferdoğan