Suç bende deðildi ki.
Bize öyle öðrettiler.
Her zaman bir doðruya,
Üç yanlýþý sil dediler.
Her zaman yanlýþlarý,
Doðrularla sildirdiler.
Bu yüzdendi belki de,
Hata yapmaktan korkmamam.
Bu yüzdendi belki de,
Her yanlýþýn ardýna,
Bir de doðruyu katmam.
Ben seni sevdim be kadýn.
Hem de bir insaný sever gibi deðil,
Havayý, suyu sever gibi sevdim.
Seni nefes gibi içime çektim.
Su gibi kana kana içtim.
Haklýsýn üzdüm,
Haklýsýn incittim,
Kabul çok ama çok hata ettim.
Lakin biliyorsun iþte,
Ben seni sevdim.
Hem de yalansýz dolansýz,
Dosdoðru sevdim.
Sen üzüldün ben kahroldum.
Sen üþüdün ben ise dondum.
Sen ne çektiysen,
Yeminle senden beter oldum.
Söyle þimdi,
Bu aþk birkaç yanlýþa yetmez mi?
Hatalarýmdan ders aldým,
Kul dediðin tövbe etmez mi?
Günahým öyle büyük de deðil ki,
Kýrmadým dökmedim,
Senden baþkasýna bakýp görmedim.
Tek yanlýþým vardý ki,
Varlýðýnda kýymetini bilmedim.
Ama sen soluksuz kalmadan,
Nefes almanýn kýymetini bilir misin?
Ya da boðazýn yanýp kavrulmadan,
Her gün içtiðin suya,
Ayný kýymeti verir misin?
Ne kadar gerekliymiþ der misin?
Ýþte benimki de o hesap.
Varlýðýnda yokluðunu düþünemedim.
Yokluðunda ise kendime gelemedim.

Celal BAHAR