BAĞIRIYORDU ZAMAN

Ücra bir kentin ortasında,
Yalnız ve garip,
Ceremesini çekerken hayatın.
Bir gariplik çökerdi, düşüncelerimize;



Pencere önü sefası yaparken, her gün,
Düşünceler kaplamıştı, benlikleri,
Hala arşa ulaşmamıştı dualar.
Yine umut kesikleri vardı hayatın...


Her geçen gün çoğalarak gelen,
Kalp kırıklıkları vardı işte;
Dönüşü olmayan yollar vardı;
Hayatta...


Ücra bir kentin bir kenarında,
Vakitsiz zamanlar vardı.
Düşünceler ise
Zamana kalmıştı.


Bir kuzgun sanki naralar atıyordu.
Yol ortasında;
İçi ürperiyordu insanın,
Kuzgunlar o naralara koşarken!!!


Diz boyu kar!
Hava soğuk!
Buz kütleleri sarkıtlarından sarkıyordu.
Hayatın...


Her evin damı buz!
Hayat burada donmuş!
Zaman durmuş,
Sessizlikte bir ses arıyordu...


Sesime ses ver!!1
Sessizliğime nefes!
Diyordu düşünceler,
Ücra bir kentin ortasında!!!
Bağırıyordu zaman!!!

Demet Akyürek