Bizim minik serçe
Yine düşmüş yollara
Derdinden pek müzdarip
Rızkını aramaya
Kanadını açmış da
Başlamış uçmaya

Bir umut gelmiş küçücük yüreğine
Sevincinden olsa gerek,deli olmuş divane
Güneş bile bugün ona bir başka bakarmış
Kaş ,göz edipte selamları çakarmış

Cemrenin düşmesiyle,ortalık bayram yeri
Açılmış mor laleler,kırmızı beyaz güller
Etrafta uçuşan rengarenk kelebekler
Derin bir nefes almış da
Mutluluktan ağlamış

Derken hayli yorgun,karıncayla bakışmış
Hatırını sorar iken,ayağı da takılmış
Acıdan olsa gerek,inim inim inlerken
Karıncada serçeye halini anlatmış

Taşı ben koydum,takılıp ta düş diye
Rızkını hemencecik,buracıkta bul diye
Nicedir görür seni,derdini de anlarım
Tesadüften değildir,hikmetini sor diye

Serçe başlamış zır zır ağlamaya
Şükür etmiş rabbine,kanatları semada
Karınca demiş ona,beni bir sebep kıldı
Rızkımızı kesseydi,canımızı alırdı

Teşekkür etmiş serçe,ayrılık vakti gelmiş
Rızkını da alıpta,oradan uçuvermiş
Çıkmış semalara,yükseldikçe yükselmiş
Şükranlarını da oradan sunuvermiş