şimdi sen kalp atışıma nefesinle eşlik
ederken, benim senden ayrı,
olduğu mumu sanıyorsun?
balkon camından bakarken
kuşlara ekmek atarken, ya da
gökyüzüne seyre dalarken
yalnız sen mi
yârin gözlerini arıyorsun ?
şimdi senin yüreğinin sesiyle
uykulara dalmak
nefesinin ninnisiyle rüyalara koşmak
ellerinin sıcaklığında
hayat bulmak vardı...
biz içimizde kurmuştuk hayatımızı
acıya değil mutluluğa doğruydu koşumuz
bazen su almış sandal gibi boşalttık içimizi
bazen kırıldık cam gibi tuz buz olduk
iki yarımdık birbirimizi tamamlayacak
meşale olacaktık birbirimize,
hatta bir deniz taşıyorduk sırtımızda
ve koskocaman bir dağ vardı omuzumuzda
kaybetmedik ümidimizi ve sarıldıkça birbirimize
kapanıyordu yaralarımız
kolay değildi yaşamak diyorduk
yorgunluktu yaşamaya çalışmak ama
hayat bizim sevdiğimizdi
sevgilimizdi.
yazgımızdı, göğsümüzde sancımız
yenilgi yoktu sönmemişti ışığımız
mekan dar olsa da kısa olsa da ömür
biz ömrümüzü birbirimize adamıştık.
yaşlanan gözlerle bakarken uzağa
kalbimizle vurulmuş
kalbimizle küllerimizden doğmuştuk.
*
yusuferdoğan