ÇOCUKLUĞUMU YAŞAMAK

Evvel zaman içinde her şey
Rüya gibi sanki bir başka güzeldi
Büyükler sevgi dolu
Küçükler söz dinlerdi
Her evde titrek bir ışık
Loş bir oda ve lambadan çıkan gaz kokusu
Aza kanaat edince, herkes huzurlu ve mutlu
Komşunun komşuya emanetti canı ve malı
Bir yere giderken bırakırdı ona evinin anahtarını
Her ev bahçeli, bahçede incir, erik veya dut ağacı
Ve kilitsiz bir de komşu kapısı
Elinde fener bir kadın, komşuya bu kapıdan
Seslenirdi zamansız: “Hu-komşu –Hu”
Herkesin dilinde Allah’ın zikriydi “Hu”
Nineler masal anlatır, herkes heyecanla dinlerdi sessizce
Sevgiler gerçek ve samimi
Kalplerde yaşanırdı “Huşû”
Mandalarımız vardı sütleri yağlı mı yağlı
Siyah renklerinden mi bilmem
Sütler sanki daha bir beyazdı
Babaannemin tavuğu çift sarılı yumurtlar
Çilli horoz neşeyle haber verirdi sabahı
Her şey o zaman organikti yoktu hiçbir katkısı
Ne güzeldi babaannemin köy kahvaltısı
Özledim şimdi domatesin tadını ve hoş kokusunu
Karpuzlar kırmızı kiremit şekeri
Kavunlar mis kokulu bal küpü
Biz ekerdik onları hayat öyle güzeldi
Zamanında olurdu her şey mevsimine özeldi
Ne zaman ki büyükler ahirete göç ettiler
Aradan sanki asırlar geçmiş gibi
Bozuluverdi aniden dünyanın doğal düzeni
Kalktı komşu kapısı çelik ve kilitli şimdi
Sevgiler sahte selam menfaat oldu
Masalcı nine gidince evlere televizyonlar doldu
Komşular tuşlarla konuşuyorlar artık
Ya elde akıllı telefon ya da bilgisayarların başında
Çocuklar sanal âlemle tanışıyorlar daha bebek yaşında
Artık duyulmuyor komşuların “Hu- komşu- Hu” sesi
Kalplerde “Huşû” kalmamış,
Tükenmiş insanların huzur ve neşesi…

14-04-2008
Şair, Burhan AKSU