NEHİR
vakit gece,
karanlığın en koyu anı ve gece son deminde. buz kesiyor hava, poyraz iliklerime işlemekte... vakit gece, ruhumda mezar kazıyor keder, hatıralar buğulanıyor gözlerimde. sis sarmış ortalığı, göz gözü görmüyor. adımlarım suyun sesine ilerlemekte... vakit gece, umut, boynu bükük yetim bir çocuk içimde. nehir, hayatla ölüm arasında ince bir çizgi gibi akıyor önümde... vakit gece, hayat yorgun bir tebessüm yüzümdeki derin çizgilerde... ya kapılmak akıntıya, ya da bilmiyorum, ne yazılı kaderimde... |