O ruhundan üfledi düşüverdik dünyaya
Bir elmayla kovulduk, yaprak öğretti haya
Belli müddet yürüdük, bakınarak etrafa
Hem keyifli, hem leziz, hem ihtiyaç var ava

Çok zor geldi yürümek, yerleşelim istedik
Dam koyduk başımıza, sevdik süsü, estetik
Doğumdan pay çıkarıp , toprağa tohum ektik
Yaratıyoruz sanıp, Yaradana özendik

Karınlar tok sırtlar pek, olunca biraz fazla
Hırsla, kibirle coştuk, yetinmez olduk azla
Akıllıyız güçlüyüz, alemin hepsi bizim
Sanki kendimiz yaptık, yedi kat arşı dizim

Savaş açtı bazısı, ölüme ve doğaya
Bilim dedi tek gerçek, yeneceklerdi güya
Kimi ilim diyerek, düştüler bataklığa
Yaradanı ararken, girdiler ortaklığa

Bilmez miydi Hak, Mevla, yarattığı kulunu
Son bir uyarı Kur-an, vahiy etti nurunu
Bilim elbet hizmettir, anlarsan adabıyla
İlk emri bize "Oku" ama!!! Rab’bin adıyla

Geçti bunun üstünden bin yıldan daha fazla
Geldiğimiz son durum, yalnız yaşanır hazla
Doymak için avımız, hayvanlar ve bitkiydi
İnsanlık nesli için, cellat kostümü giydi

Uçurdu bilim bizi, rüyadayız diyorsan
İlim irfan tükendi, ziyandayız ey insan
Koy zekanı önüne, biraz ruhunda dolaş
Kapımızda kıyamet, neden yok sende telaş

Böbürlenme dünyadan, gittin diyerek aya
Topladığın güç bela, üstünden üç beş kaya
Gittiğin yer alemde, bir adım bile etmez
Başlamazsan Rab’binle, aklın idraka yetmez

Döner isek en başa, yine malum elmayla
Yürümeyiz umarım yine aynı kafayla
İlim, bilim birlikte yürümezse Hak diye
Şeytana edilecek, bütün alem hediye...

Erkan Yücel