Yine yaklaştı saat
Yine aynı yerdeyim
Yağmurlu akşamüstü
Seni beklemekteyim
Sen de bilirsin elbet
Çamlık kahvehanesi
Yolunun hemen üstü
Caddenin tam köşesi
Senin işten dönüşün
Mutluluğun gelişi
Bu yüzdendir sevişim
Çalıştığın her işi
Ve işte duyuyorum
Islak topuk sesini
Yanızca bu yetiyor
Kesmeye nefesimi
Elinde şemsiyenle
Telaşlı yürüyüşün
Koşturuyor peşinde
Beni güzel bir düşün
Buğulu cam ardından
İzlerken gidişini
Sanki kaybediyorum
Ben ruhumun eşini
Aklım zaten firari
Fırlıyorum bir anda
Tutarak yüreğimi
Yürüyorum arkanda
Rüzgar senin kokunu
Doldururken içime
Aşkın soyut yönünü
Döndürürsün biçime
Nihayet eve girip
Yakınca ışığını
Köşedeki kırık bank
Karşılar aşığını
Gözüm görmez gecede
Ne yıldızlar, ne ayı
Seviyorum sadece
Odandaki lambayı
Belki bir gün söylerim
Aşkımı haykırarak
Korkumun prangası
Zincirini kırarak
Saklanma yalvarırım
Tüllerin arkasına
Of çekerek başlarım
Gece vardiyasına...

Erkan Yücel