Galata kulesinden mehtaba bakarken
Ne güzel seni hatırlamak göğün limanlarında
Kalbimde unutulmuş leylak kokulu gülüşlerin
Yaşım sonbahar yapraklarına dökülmüşken

Galata kulesinin balkonunda içiyorum
Gözlerimden dökülüyor zamanın gözyaşları
Akşam güneşi dökülüyor İstanbul’un ufuklarına
Kalbimizde dağılıyor efkârın kokusu

Mehtap düşerdi Galata kulesinden kalbime
Zaman ağlıyor İstanbul’un yalnızlığıyla
Şafak güneşleriyle açılırdım ufuklara
Gurbet günlerimi saran beyhude sevinçler

Beyhude dualar gibi hüzün kokuyorsun
Hayallerim kırılmış rüyanın mabedinde
Sürgün günlerimin sahil meyhaneleri
Sonbahar ormanından zamanı seyrediyorum

Sen akılma gelince Galata kulesinden bakarken
Her özleyişte kalbimi kavuruyor bakışların
Üşümek sensiz Galata kulesi balkonunda
Sürgündeki kederin kokusuna dalmışım

Galata kulesinde meltemli uykuya yaslanmışım
Issız İstanbul gecesinde rüyanın koruluğu
Gördüğüm her yıldızda anıların duruyor
Aklımdan geçti bütün kırılmış gülüşlerim

Galata kulesinin hüzünleri başımı döndürüyor
Emanet ümitlerden kalma solgun dualar
Kalbimde meltemlerle gülüşen uçurtmalar
Yorgun rüzgârlar uğuldayarak ağlaşıyordu

Galata kulesinden renkli güz yaprakları uçuşuyor
İstanbul mevsiminde yattım yazlık meltemlerle
Bütün mevsimlerin gülüşleri geçiyor kalbimden
Gurbetin istasyonlarında mevsimlik defterlerim