Sen varsın yâr aklım da, gülşenimin bülbülü
Çiçek açtı sevdamız, dört mevsimin birinde
Kokusuyla mest eden, bembeyaz yaban gülü
Fırtınalar kopuyor, yüreğimde derinde
Çiçek açtı sevdamız, dört mevsimin birinde

Yüreğimde hasretin, büyüdükçe büyüyor
Bu günlerde yalnızlık, bana fena koyuyor
Özlem çiçek açtıkça, gönül gamma doyuyor
Sevda yeli esmez mi, canan senin serinde
Çiçek açtı sevdamız, dört mevsimin birinde

İsmini haykırdıkça, dudaklarım kuruyor
Daldıkça hayallere, yâr karşım da, duruyor
Hasret yeli soluımdan, bilsen nasıl vuruyor
Beni gördüğün zaman, duruyor mu yerinde
Çiçek açtı sevdamız, dört mevsimin birinde

Durup dururken o yâr, bana neden darıldı
Kızgınlıkla, öfkeyle, ayrılığa sarıldı
Aşkımı anlatmaktan, deli gönlüm yoruldu
Bana vefasız yıllar, gençliğimi verinde
Çiçek açtı sevdamız, dört mevsimin birinde

Sözlerimden anla sen, sana olan aşkımı
Viraneye çevirdin, sırça gönül köşkümü
Defalarca gel dedim, gidermedin kuşkumu
Ne yaptım sevdam için, inanmayın göründe
Çiçek açtı sevdamız, dört mevsimin birinde

Şu sevda kalesine, bitmedi gitti akın
Aşk bayrağı görülsün, bir de meşale yakın
Nasıl sevdim yürekten, inanmazsanız bakın
Kapı açık buyurun, şu kalbime girinde
Çiçek açtı sevdamız, dört mevsimin birinde

Çaresizlik ne demek, bilmez miyim sanırsın
Ben seni biliyorum, sen de beni tanırsın
Lüzumsuz’u hor görüp, sonra da utanırsın
Yıllarca bekleyipte, bir visale erinde
Çiçek açtı sevdamız, dört mevsimin birinde

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

GÜLŞEN: Gül bahçesi
MEST EDEN: Sarkoş eden, kendinden geçiren
SER: Baş
SIRÇA: Kristal cam
MEŞALE: 1. Ucunda, alev çıkararak yanıcı bir madde bulunan, aydınlatmaya yarayan değnek
VİSAL: Kavuşma, sevdiğine kavuşma