Geceler, çekemiyor düşlerimin yükünü
Sigaramda, uykusuz gecelerim tütüyor,
Başucumda erirken bu gece de mum gibi
Sabah yakın olmalı; bak, horozlar ötüyor...

..........Gökyüzünde bulut bulut özlemin,
..........Yüreğimde yangın yangın gözlerin...

Bir rüzgâr olup esiverse de sevdâm,
Uçursa alev alev saçlarını yüzüme
Ve salkım salkım sallansa zeytin dallarında
Gözlerinin renginde umutlar.
Yıkıp gökyüzünü tutan hüzün sütunlarını
Gök kubbeyi indirsem ayaklarının dibine,
Gece, tüm gizemiyle örtse üzerimizi,
Mehtaplı bir eylül gecesi İstanbul’un
Sarsa, tüm gözlerden gizlese bizi...
Koynumuzda yıldızlar uçuşsa kelebekler gibi
Zaman esirimiz olsa, vuslatı bekler gibi
Ve bütün güz bahçeleri
Üstümüze dökseler güllerini,
Öpsem, doyasıya öpsem o güzel ellerini...

..........Düşlerimi yaşatmıyor bana zâlim geceler,
..........Dudağımda hep böyle; kırık dökük heceler...

Oysa bana ’günaydın ’ derdi sabahlar...
Kekik kokulu rüzgârlarla gelirdi bana sevgin,
Seher yeli gibi eserdi hep, ince ince
Ve çiçek açmış kiraz ağacı gibi olurdu dünyam
Sen gelince,
Hasreti düşlerde gidermek için
Gecelere yalvardığım günlerden önce...

..........Uykusuz geceleri eritip bir mum gibi
..........Ödedim birer birer bütün günahlarımı,
..........Hasret yetti canıma, özledim sonum gibi
..........Bana ’günaydın’ diyen, eski sabahlarımı...
Ünal Beşkese