Ne çabuk geçti gitti şu benim yıllarım
Yalan oldu gitti, geçmişte yaşadıklarım.
Çocukluğum!
Ve!
Gençliğim neler yaşamışsam, geçmişimde
Yalan oldu, hepsi yalan.

Amma, özlemim hiç bitmedi.
Yaşlandıkça daha’ da çoğaldı durdu, özlemim.
Sanki azdı.
Deniz oldu, derya oldu kabardı.
Geçmişe ağlar oldum, şimdi anıları anarken.


Şimdi hüzün var içimde.
Yaşlandım.
Yalan oldu, benim güzel çirkin yıllarım.
Yalpalar oldum, yollarda şimdi rüzgârlar eserken ben.
Ve bir’ de!
Gözlerimin önünden gitmez oldu bin bir çeşit pişmanlıklarım benim
Ve!
Yapamadıklarım.

Ah be, yalan dünya!
Böyle’ mi olacaktım ben, ömrümün sonunda.
Kanadı kırık kuşlar gibiyim şimdi.
İçimde var olan yüreğimi kanatan bin bir pişmanlıkla’ mı yaşayacaktım.
Çakılıp kaldığım, zamanın sonunda.
Yerlere köpükler yapıştıran, sürüngenler gibiyim şimdi.


2 Mart 18
Ahmet Yüksel Şanlı er