dün akşam
sensiz ve sessiz uyudum yar
kipriklerimde sendeleyerek düşen
bir korku 
dudaklarımda hiç susmayan ağıtlar
 

sabah gözlerimi sensiz açtım yar
hala gece karanlığında kalmış bir güneş
yağmurunu atamayan bir bulut
umutsuz bir gün


ruhum Arafat dağında
benliğini kaybetmiş durmadan arar
cennet dünya cehennem oldu bana
ah yar insan diri diri alevler içinde bırakılır mı


oysa

sen bana
yol olmuştun
onca takılan taşları temizledin
sen bana
güneş olmuştun
içimi ruhumu ısıtan
sen bana
lal kalbimin
tercümanı olmuştun
bülbül oldu ey yar sayende

şimdi ben ne derim kalbime
nasıl derim
gittiği yer çok uzak
unut artık diye




sordum kendime
geçecek mi bu acı
zor bu sorunun cevabı zor
şimdi elimde
senden bana kalan
düşleri çalınmış
yaralı
yaşatmaya çalıştığım
kalbi durmuş
bir
Aşk var _________



Şengül Erdoğan