Gönlüne aşk cemresi düşerse eğer bir gün,
Başlar sevda çölünde müebbetlik sürgünün.

Bahar muştusu sanır, umutlanır coşarsın,
Serabı gerçek sanır, varmak için koşarsın.

Sabaha ermek bilmez, uzar da uzar gece,
Yar ismini virt eyler, anarsın hece hece.

Hasret denen ateşte demlenir acıların,
Göğsünün sol yanında depreşir sancıların.

Gördüğün düşlerini hayırlara yorarsın,
Gâh papatya gâh kahve fallarına sorarsın.

Boşluğa dalar gider gözlerin zaman zaman,
Dumanlar arasında kaybolur sanki mekân.

Her nesnede mutlaka ondan bir iz bulursun,
Çaresizlik içinde, bakar mahzun olursun.

Sinende buruk ukde, boğazında hıçkırık,
Sinersin bir köşeye, kolun kanadın kırık.

Yalnızlıkla söyleşir, dünyaya darılırsın,
Sukut zindanlarında, duaya sarılırsın.

Bir kararda duramaz, halden hale dönersin,
Bazen parıldasan da, hemen sonra sönersin.

Gerçeklerden koparak hayallere yaşarsın,
Kurduğun hayallere kendin bile şaşarsın.

Gazel yaprağı gibi dört yana savrulursun,
Yürekteki yangının narıyla kavrulursun.

Ne azatlık istersin ne de vuslat umarsın,
En sonunda bu halde gözlerini yumarsın.