Dün gece geç vakitte, indim yine sahile,
Oturdum saatlerce bir kayada gayesiz.
Mazi olmuş anılar bir bir geldi de dile,
Acziyetle başımı, öne eğdim çaresiz.

Duramadım yerimde, içimde onca kahır,
Kalkıp kıyı boyunca yürüdüm ağır ağır.
Meğer benim değilmiş sadece yanık bağır,
Gördüm ki bütün âlem benim gibi keyifsiz.

Dar gelmiş olmalı ki, yüreklere hudutlar,
Gelmeyen yarınlara hicret etmiş umutlar.
Alçalmış arza doğru kül renginde bulutlar,
Bitap düşmüş yıldızlar, ışımaktan hevessiz.

Hangi onulmaz derde duçar olmuşsa deniz,
Matem tutarmış gibi hayli durgun, neşesiz.
Dermanını tüketmiş pek mecalsiz dalgalar,
Kalmamış coşku dolu hallerinden hiçbir iz.

Kimse yok ortalıkta, sanki in cin uykuda,
Ürkütücü yalnızlık pusu kurmuş kuytuda.
Yaşanmamış anılar, vicdanlarda, sorguda,
Yorgun argın mehtabın, ışığı bile fersiz.