Ben seni değil sevmeyi sevdim aslında, şimdi özleyerek bedelini ödüyorum
Birini çok sevmenin bedeliymiş özlemek, ne kadar acıdır ki sadece özlüyorum
Bağıra, bağıra susuyorum, değmiyor konuşmaya ki konuştukça kaybediyorum
Bizi yarım bırakıp da gitmen aşka dahil ise, Kabul et artık yenik düştün yüreğim.

Gözleri gözlerime değdiğinde içi titrerdi göz bebeklerimin
Susarak özlemek ne acıdır ki canın çıkarda, çıkmaz çoğu zaman sesin
Özlüyorum sessizce; tarifi olmayan yaralarım da, karanlık gecelerim desin
Özlüyorum habersizce özlüyorum, çünkü baktığım her yerdesin

Ne vardı böyle ağır bir yenilgiyi kabullendin yüreğim
Hani şu enkazın altından nasıl çıkacaksın onu da bileyim
Susarak özlemek zorunda kalmanın bir karşılığı olabilseydi hani
Ve tarifi mümkün olmayan, konuştukça kanayan yaralarımın sebebi

Özlemek, beklemek ve özlediğini hissettirememek
İçinden haykırmak, ama sesini duyuramadan içten içe sevebilmek
Kalp özler özlemesine de en acısı bunu onun hissedememesi beni üzer
Büyük yenilgiler almış yüreğimin feryadıdır, benim payıma da bu düşer
Servet Kaan GÜLDÜ