Karalıklardan çıkar beni bir an olsun
Yalnızlığun korkusu içimde büyüdükçe büyüdü
Bir güneş gibi doğmadın üzerime
Ama
Her gece ay gibi doğarsın yüreğime
Bazen içimde isyan mevsimleri gibisin
Düşlerime,ruhuma düşüyor hayalin...
Sensizliğin öyküsünü yazmak istemiyorum ben
Her masal güzel sonla bitmez
Neden kandırmak zorundasın düşlerimi...
Hadi söyle yüreğim herşey yalan de...
Hep aşklar güzel başlar ama sevenler kavuşamazlar de
Anlıyorum ki sende o yalanlara inananlardan mısın yoksa?
Bu şehirden gidiyorum ben.
Bu sensizlik kokan şehri terk ediyorum...
Eskimiş hatıraların karıştığı tozları
Üzerine bırakarak gidiyorum
Duyuyormusun
Sevdiğin türkü çalınıyor(olmuyor dostum)...
Okuyormusun sensizliğin şiirini yazıyor kalemim
O sahilde çakıl taşlarından ismini yazıyorum
Özlemini haykırıyor bulutlar...
Bak güneş bile tebessüm ediyor sessizce...
Ateş kızılı bir hasret çalınıyor kulaklarıma...
Bu şehirden gidiyorum...
Zindanların en kuytu köşelerinde asılmayı bekleyen
Aşk denen sersefil duygunun
Son arzusunu yerine getirmeye gidiyorum..
Kapkaranlık bu şehrin sokakları
Bezenmiş yüreğime aşkın sızısı
Ama yalnız gitmiyorum
Yüreğimde hiç kaybolmadan
Sevgini de içimde götürüyorum