ANNEM

Dun sokaklarda kosarken,
Bu gün dağların fatihiyim annem!
Bu satırları yazarken,
Az uyumuşum annem!


Hani ,bir gün üstüm başım çamur içinde gelmiştim ya!
Dizlerim, ellerim kanamıştı.
Ağlıyordum, hemde hıçkıra hıçkıra,
Ayni durumdayım annem!


Bu defa sende yoksun,
Kime ağlayayım?
Kime haykırayım?
Kim silecek kanayan yaralarımı?


Kim kızacak, bana ne yaptın dikkat et diye?
Kim bağrına basacak beni?
Kime nazlanacağım kime annem?


Zehrayı isteyecektin ya?
Telli duvaklı düğün edecektin?
Unut bunları annem unut!
Artık hayallerimden vazgeçtim!


Burnumda kan kokusu var.
Ellerim paramparca.
Gozlerim kan çanağı,
Ellerim asker yarığı,
Hayallerim, zaman yanığı,


Sen yoksun yanımdaya annem!
Aglayamıyorum bile!
Yarın yok benim icin!
Pazartesiler yok ,perşembeler yok!


Yeni gunler yok!
Bende yokum artik!!!
Bu defa,sen de yoksun yanimdaa annem!
Annem bu sana son satırlarım;


Hani kınalar yakmıstınya ellerime,
Asker kınası dediklerinden,
Vatana kurban ederlermis ya, anneler evlatlarını,
Ondan annem belkide!
Bende, kurban oldum vatana!
Bende annem, bende!!!


Demet Akyürek