Küçücük ellerim var benim
Güçlü ve çalışkan
Tuttuğunu koparan
Aldığını bırakmayan
Bu aralar şikayetçiler
Hiçleri barındırmaktan
Her pisliği yıkamalarına rağmen
İzlerini taşımaktan
Hissiz kalan ellerim
Umudu
Umutsuzluğa ihbar eden
Feleğin hain çarkında
Çark döndükçe
Tuttum derken
Tutunamayan,ellerim
Yine boş
Yine sefil yaşamak zorunda kalan
Bir avuç kan kalır
Benden geriye


Gözlerim
Tüm olumsuzluklara rağmen
Hala görebilen
Katran karası geceleri bile
Aydınlık yapan
Maviye düşen kızıl yangınlara
Beyaz giydiren
Tüm figüranları
Umut eşliğinde güzelleştiren
Perde inmiş önlerine
Bu kaçıncı sahne diye sızlanıp dururlar
Bu günlerde
Ağlayan değildir sadece gözler
Güne düşen zamana eşlik ederler
Tik,tak sesimi?
Akrep ile yelkovanın
Kovalamacısımı yoksa
Gem vuramadığım
Acılarım
Milyonlarca damla yaş
Nehre dönmüş
Çırpınmak bir çare
Boğulmadan
Karaya vurmak için


Ah bu susmalar
Beni kahreden
Susmalar
Görebilseydin gözlerimi
Tutabilseydin o küçük ellerimi
O zaman anlardın
Beni...