öyle çaresizsinki gözbebeklerimde
kendin bile acırsın kendi haline

evet suskun çiçek evet yakıcı güneş
ben seni bir şiire hapsettim artık
sadece kalemimin yazdığı kadar ömrün
sadece düşüneceğim kadar yaşayacak ,
unuttuğum anda yokolacaksın
evet acıların en sağlamı
rüyalarımın kabusa dönme anları
artık seni bensizliğe gömüyorum ve artık seni senle bırakıyorum
adımlarımı sayaroldum son zamanlar
ve son zamanlar kaşlarım daha bir çatıldı
hayat yaşıma paslı bir çivi gibi çakıldı
ardıma baktığımdaysa önemsiz bir sen kaldı
bazen geçiyorum senle yürüdüğümüz yollardan
aynı banka oturuyorum mesela bazen
artık hiç arkadaşım kalmadı biliyormusun
kimseyle anlaşamıyorum
seni soruyorlar öyle kala kalıyorum
bir muhabbet kuşu aldım bir ikide balık
onlarla konuşuyorum işten eve gelince
onlara çıkışıyorum sinirlenince
işte böyle ,sığ bir göl kenarı kadar yanlızım kışta kalmışçasına
seni maziye gömmeliyim gençliğimle birlikte
seni kalbimde öldürmeliyim kendimle birlikte
bu bir intihar biliyorum
çünkü gidersen kalbimden anlamı kalmayacak hiç birşeyin
kalbimi sensizliğin uçurumuna bırakıyorum
gözlerimi bile kapamadan
elveda suskun çiçek elveda hayallerimin aşkı
ben zaten hiç olmadım ki sende
ve artık sende yoksun bende