biliriz ki
en büyük hasretimiz
gurbet kokar kefenimiz
dualarla süslenirken evimiz
avlu kapısında bekler annemiz

kırılan sesimize dokunuyordu ayrılık
uzun yol türkülerinde dilimiz
hasret kaderimiz
gurbet evimiz


bir ayrılık
bir yoksulluk
bir ölüm beklerdi
hasrete ekmek derdi babam

babam suskun
anam üzgün
anam bi başka yüreğimizde
ben burada pimi çekili bomba


yıl da bir izin için can atarken
çatlamasın mı sabır taşı
al bayrağa sarılı
____________ tabutta eve dönerken




biliniz ki
öksüz kalsa da yüreğiniz
taş çevrili mezar başı değil yeriniz
yeni doğan bebek gibi gitmelisiniz
cennetin kapısında bekler anneniz...


beter
acı bu
kan değil
ağıt değil
bizi hasret öldürdü...


ne bayrağımızı yere düşürdük
ne can vatana kalleş gölgesi
ne utandık kara lastiğimizden
ne de fakirliğimizi elin diline..

uslanmadık / usanmadık şehit düşmekten


ama tutar anneden çok bir baba bedduası
yansa da yüreği yine vatan illa vatan duası...