1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1182
Okunma
Bir zamanlar kırılan kalemime yeniden sarılacağımı
Kim bilebilirdi ki?
Şiir yazmak düştü ellerime,
Acemi serzenişler rüya gibiydi.
Acaba diyorum acaba aşk mıydı?
On dört şubat gibi bir gün tekrardan yaşanır mı?
Yada hal böyleyken ben ne yaptım?
Neydi adını koyamadığım?
Sevgili gibi kalbi feteden neydi?
Senden ayrı zamanlar asır gibi geldi.
Bir cümle,
Bir sözcük,
Aşkla, ayrılıkların olmadığı bir şiirde
On dört şubat sevgililer gününde
Hayata biraz mola deyip latife yaparız belki..
Vakit öldürmek için bir iskeleye çıkmıştım,
Bir sandal geçiyordu önümüzden,
Gençlerle dolu bir sandal, müzik eşşliğinde eğleniyorlardı.
Her geçen saniye biraz daha bağlanıyor,
Gün gün ve zaman geçiyor,
Tam seni seviyorum diyecektim
Bana cephe almıştı..
Saçmaladığımı sanma, seviyorum!
Bunu ilk sana itiraf ediyorum.
Hergün bir aradayız, dün lunaparktaydık.
Dönme dolaba bindik, çocuklar gibi eğlendik..
Dönme dolapta korktum bir ara,
Ürperdim, tam yaklaştım, ellerinden tuttum, titredim.
Seni seviyorum diyecekken
Dolap durdu, itirafımda bogazımda kaldı.
Eve dönmeden önce yürümek istedik,
Sokaklarda serseriler gibi dolaştık durduk,
Caddelerde çocuksu bir mutluluk içindeydik,
Yoldan geçenler bize bakıyorlardı.
Son derece keyifli zaman dilimi..
5.0
100% (4)
Cevap Yaz
