kaldır ellerimi
beni ona sal
anlat
anlat bana
Düzgün’ce
onu uyutmuşlar
ağla sema
ağla
çağlasın
Munzur
çağlarca





kuş oldu uçtu
kondu canıma
yandı kuşburnu
üşüdüm dalında





...




çıtı pıtıdır o
benden çok kısa
omuzlarında saçları
kıvır kıvır
son yazısı anlımda
her sabah doğan güne inat
sardılar onu
bebeğini saramadığı
kundağa





en son
sen konuştun
anlat onu
anlat bana
Sema!...





kaldır ellerini havaya
adem oğlu ademim ben
sonsuzluk sarıp götürmeden
eskimeyen
eskiler gibi
onu bana getir
getir sema!..




...




kör
sağır
uykusuz
ve
de
renksiz
beklerim
volta atarım günlerce
doğuramasa da umutlarımı
kucaklar hayallerini
koynuma alırırm
sararım güneşi ben
her gece





...





diyorlar ki
gözleme
gelemez
yatmışım pusuya
gözüme uyku girmez





uyu
uyu be
Şilan’ım
varlığında hep ağıt yaktım
yokluğuna ninni
söylerim şimdi
güzel rüyalar göresin
diye!..