Gözlere bayramdır güzelliklerin
Yüzümüzde hicap, arsın Isparta
Saymakla tükenmez özelliklerin
Sıcaklığın bizi sarsın Isparta

Rayihası eşsiz güllerin hoştur
Maviye çağıran göllerin hoştur
Bal kaymak misali dillerin hoştur
Canımızdan özge yârsın Isparta

Dağında, taşında izimiz kaldı
Çözülmeyen nice gizimiz kaldı
Ey şehir mâzinde özümüz kaldı!
İyi ki yurdumda varsın Isparta

Dünyaya nam salmış dokuma halın
Elin ormanından kıymetli çalın
Aşka davet eyler pembe gül dalın
Davraz Dağları’nda karsın Isparta

Kirazların dalda ballanır durur
Elmalar bahçende allanır durur
Eğirdir’de kayık sallanır durur
İçimizi yakan harsın Isparta

Uzağına düşen yanar kül olur
Sevgin yüreklerde gizli dil olur
Gözyaşların akar, akar sel olur
Hasretle kavuran korsun Isparta

Karanlık göklerde benzersin ay’a
Eşsiz muhabbetin dem katar çaya
Yokluğun hasrettir, varlığın rüya
Bu rüyayı hayra yorsun Isparta

Mâziyi yaşatan köyün var senin
Karakutu gibi Bey’in var senin
Şifa bahşeyleyen suyun var senin
Saatler vuslatı vursun Isparta

Güller diyarına dağılır koku
Dosta güvensin sen, düşmana korku
Değmesin sırtına düşmanın oku
Her zaman ayakta dursun Isparta

M. NİHAT MALKOÇ