Bir gün anlarsın.
Yalnızlık ne demek?
Yapa yalnız kaldığın zaman,
Bir ayak sesinin bile sana ne iyi geldiğini,
Bir sesin seni hayata ne çok bağladığını,
Anlarsın.
Avunursun çoğu zaman,
Bir kuşun uçuşuyla,
Bir kedinin miyavlamasıyla,
Bir köpeğin yanına sokulmasıyla,
Bir kaç kuru sözle avunursun.
Gündüzler iyidir,
Göreceğin çok şey vardır,
Avunabileceğin.
Gece olup karanlıklar üzerine çöktüğünde,
Bir bir gider avuntuların.
Başını koyduğun yastık,
Üstünü örttüğün örtüde saklı durur anıların.
Dokunduğun bir eşyada anılarını ararsın,
Bir gün anlarsın.
Yalnızlık seni vurduğunda,
Yalnızlığın ne demek olduğunu.
Bir çok dostun var olmadığını,
Zamanla telefonlarının ve kapı zilinin çalmayışından
Terkedilmişliğini anlarsın.
Yaşamın bir kıyısında kalıverir duyguların,
Bir bir yok olur,
Senin dağ gibi var olduğunu sandıkların.
Karanlık bir uçurumdur yalnızlık,
Korkarsın.
Tutacak bir el ararsın,
Düşer göz yaşların uçurumdan aşağılara,
Yüreğin düşer karanlıklara,
Karanlıkla dost olduğunu anlarsın.
Hiç bir anlamı kalmaz sürdürdüğün yaşamın,
Yalnızlığında, Var ettiklerinin anlamını
Anlarsın.
Bir gün anlarsın ki!
Sana hediye edilen bu hayat
Anlamsızlaşı verir birden bire.
Uyutursun zihnini kederlerinle,
Bir kaç hap tanesi tesellisinde,
Yüreğinin ne kadar ağır olduğunu,
Yalnız kaldığında anlarsın.
Ve beklersin neyi beklediğini bilmeden,
Gecelerce.
Umutsuzluğun içinde umudunu,
Bilinmezlikte bir tek kelimeye tutunur düşüncen.
O bilinmezlikte ki tek kelimeyle,
Yaşamaya çalışır öldürdüğün yüreğin.
Yaşarsın…
Yaşamın bütün zorluklarına rağmen,
Kırlangıçların zamanının gelmesini,
Ağaçların çiçek açmasını,
Yağmurda çimen kokusunu beklersin
Yaşama tutunmak için,
Kara kışlarının içinde.
Terkedilmişliklerinin içinde,
Bir sese hasret.
Çığlıklarını atarsın geceye sessizce,
Yalnızlığa düştüğünde anlarsın
Hayat ne demek?
Her gece kendini öldürür,
Her sabah yeniden yaşarsın.
Anlamın içinde, anlamsızlıktır varlığın,
Anlarsın.