yokolyorum

yavaş yavaş eriyor bedenim
ve yavaş yavaş siliniyor yüzümdeki gülümsemelerim
ayak izlerim siliniyor caddelerden
umutlarım sularına kapılıyor en çoşkun nehirlerin
aynada baktığım yüz benim değil sanki
bu duruş bu dokunuş
bir yanım sende kaldı giderken
bir yanım bende , yorgun
hiç bir hayalin hiç bir köşesi gerçek olmadı işte sende farkındasın
hiç bir kelime doğru çıkmadı
ilk yalanımı parasızlık yüzünden söyledim sana
diğer yalanlarımı da ilk yalanımdan kurtulmak için
sıkıştı ruhum sıkıştı bedenim anlamsızlıkların içinde
birazdan bende yol alıcam azrailin peşinde
ne kaybederim ki kendimi kaybedişim den öte
ama dur sen beni kaybedeceksin sırf benim yüzümden
ne üzücü olur ilk zamanları
ve yavaş yavaş neşelenir dinlediğin hüzün şarkıları
bir gülücük yeter beni maziye katmaya
ve hep uğraşırsın hayalinde canlandırarak hatırlamamaya
hayat böyledir cennet gözlü güzel
yaşam sırasını iyi bilir
insanlar gibi
kara kışın sonu çiçek çiçek ilkbahar değilmidir
evet ben yokoluyorum senden
seni alıp seni bensiz bırakıp
bencilce adaletsizce biliyorum.
ben sana susuyorum sessiz ani ve severek