Bir ömür..
Canan, canan dedim
Candan içeri bildim, benimsedim

Ne arzu
Ve ne de tutku istedim
Sabrı ümitle huzur, saadet istedim

Zandan
Aklı karartan zafiyetten
Geçtim, hissiyatıma çok itibar ettim

Günler
Geçtikçe, Siret şerh edilince
Ah u zar etmek istemedim, çekildim

Bir gün
Kalbi hassasiyeti anlar dedim
İnsanın özeline hep saygı bekledim

Bırak
Benim sırlarım, hayat kitabım
Henüz tamamlanmadı ki bak, dedim

Niçin
Vehim ve kıskançlık içinde
Bu kadar küçülmesini beklemezdim

Güven
Ve sadakat, samimiyet nedir
Şüphe ve vehim nefsi zafiyet dedim

Hiç
İtibar etmedi, sesini yükseltti
Ben sabrı, teenniyi, nezaketi diledim

Özellikle
Sükut etmeyi tercih ettim
Çünkü nefsiyle konuşuyor biliyordum

İtham
Ve iftira nasıl ve kim için vebaldir
Zan ve zafiyet nefsin için hazır olandır

Hak
Ve hakikati bilmeyen, öteleyen
İnsan olmaktan uzaklaşmış bir hesaptır

Mustafa Cilasun