öle kaptırdım kendimi
içtim durmadan bu gece
üst üste beş kadeh
nerdesin sen dercesine
ağladım durmadan
nerdesin sen yoksun diye.

döküldü yaslar yanaklarımdan
kızardı gözlerim ağlamaktan
sen yine yoktun.

seni aradım o gözlerle
bakmadıgım yer kalmadı.
sen yine yoktun.

agladım bir kez daha
mızmızlanan çocuklar gibi
ölü adamın sandığı acıldı
ölü bir ben cıktı yine.
sen yine yoktun.

yıldızlar ışık vermiyordu.
ay solgundu.
gündüz olmayacaktı bugün
sen yoktun.

meyhane masasında yine şişeler
aşk defterimde yine hüzün
ben biraz daha içecektim
biraz daha ağlayacaktım bebeler gibi
sen yine yoktun.

sonsuz ve derin uykuya dalcaktım
sessiz ve fırtınasız günler
toprağın altında kısık solumalar
sen yine yoktun.

ve işte şimdi yaşıyorum
yaşamayı nasıl beceriyorsam
duvarları kırarak
yalvarmadan tanrıya
ölmemiş bir gün gibi
manasız vakitler
sessiz cıvıltılar
sen yoksun.