2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1206
Okunma
Bir kalemi vardı,
Bir de kağıdı.
Unutulmuş besteleri calıyordu gitarı.
İskarpinleri kokardı her yürüyüşünde.
Günlük yemeğine yetiyordu parası.
Seviyordu her seferinde
Kağıdında kendisini anlatmayı.
Gün geldi aşağılandı,
gün geldi övüldü.
Gün geldi dövüldü,
gün geldi sevildi.
ama bir gün geldi ki,
ne kalemi kaldı yazacak,
ne kağıdı kaldı karalanacak.
iskarpinleri parçalandı.
parasız bırakıldı.
tüm mallarını aldılar ondan.
ama beceremediler,
bilmiyorlardı,
onun sevgisi kalbinde gizliydi.
ve en son kalbini söktüler.
dağıldı cesedi,
alındı hayatı elinden.
ama işte görsünler,
yaşıyor benim sevgili dostum,
tüm onu anlayanların içinde.
Emrah Malkoç
Cevap Yaz